6h30 wordt ik zachtjes gewekt door mijn telefoon wekker... De eerste dochter vliegt weer uit... om 7 uur bij het busstation in ons dorp afgezet.
Om 8 uur werd de jongste dochter bij school afgezet door haar vader, deze moest nuchter bij het laboratorium verschijnen, om bloed te laten prikken. Even wat controles hier en daar, omdat er wat lichamelijke ongemakken zijn.
Om 9 uur met dochter nummer 3 naar de logopedie...
Voor mij is dat meestal een half uurtje met een boek of tijdschrift in de wachtkamer, of ik zoek online een lekker recept wat ik die dag klaar wil maken, schrijf een kaartje of doe gewoon even niks, het uitzicht is daar altijd prachtig... (op het platteland, met een glooiend uitzicht op Casteljaloux) Ik sleep graag een stoel vanuit de wachtkamer naar buiten en geniet dan van het zonnetje... Maar vandaag hebben we aan één stuk alleen maar regen gehad... dus bleef ik deze keer in de wachtkamer zitten...
Nadat ook de laatste dochter uiteindelijk op school afgeleverd was, reedt de auto voor de derde keer vanmorgen, ons 500 meter lange pad weer op. We wonen weliswaar op het platteland, maar gelukkig is ons dorp maar 2km van ons vandaan... Binnen 5 minuten sta ik bij de bushalte, op school, bij de logopedie...
Bas was nog thuis, geen school deze dag voor hem, want we moesten op consult in het kinderziekenhuis te Bordeaux. Onze nu 13 jarige zoon is 6 weken te vroeg geboren en heeft daardoor een lichte vorm van CP.
Cerebrale Parese is eigenlijk een verzamelterm. Het is een combinatie van verschillende symptomen die ervoor zorgen dat je je moeilijker kunt bewegen. CP is geen ziekte, maar een houdings- en/of bewegingsstoornis die je krijgt door een beschadiging in je hersenen. De beschadiging wordt gelukkig niet erger in de loop van de tijd. Maar je hebt er wel last van. De stoornis zorgt ervoor dat een deel van je hersenen niet of anders functioneert. Doordat de aansturing in je hersenen minder goed verloopt, kun je je moeilijker bewegen.
En dat heeft onze Bas... Hij heeft een wat moeilijker loopje, zijn beenspieren zijn eigenlijk altijd strak gespannen.
Vanaf zijn 5de levensjaar lopen we bij de kinderarts in Bordeaux. 2x op een jaar krijgt hij botox spuiten in zijn spieren toegediend en vandaag hadden we een controle.
En ze was ontzettend tevreden, vond dat hij ondanks dat hij zo enorm gegroeid was, erg goed liep.
Sinds ongeveer 2 jaar is hij ook fanatiek met zijn vader aan het mountainbiken, wekelijks (soms zelfs 2x in de week) trappen ze zo'n 30km weg, en het is hier in de omgeving flink klimmen en dalen. Dat heeft hem ook heel erg goed gedaan.
Wij zien hem niet als gehandicapt, behandelen hem ook niet als zodanig. Natuurlijk geeft het soms beperkingen; lange wandelingen gaan niet altijd even makkelijk, hij verliest wat vaker zijn evenwicht (als er een obstakel ineens voor hem ligt; bij bijvoorbeeld een ongelijk troittoir, een schooltas die hij over het hoofd ziet of als hij onverwachts een duw krijgt), maar het levert ook weer voordelen op... Zo mag hij thuisblijven van school als ze bij de sportlessen op school gym hebben... (gym lukt hem echt niet) Gaan we naar een grotere stad, nemen we voor hem een step mee...
Gelukkig maakt hij er zelf ook geen punt van, het is zoals het is. Heel soms als wij er iedere keer weer op hameren dat hij goed moet lopen, en niet op z'n tenen... Of dat hij vooral kracht moet zetten met zijn mindere been, dan heeft hij het wel eens moeilijk.
Maar hoe dan ook; het is een wereldjoch! De dokter heeft ook al eens gezegd, daar komt het fotomodel weer... Hij heeft gelukkig zijn looks mee, en is altijd vrolijk en sociaal. Heeft een goed zelfvertrouwen.
Zijn vader is z'n allergrootste voorbeeld. Zodra ik hem ophaal van school vraagt hij 'Wat is papa aan het doen?' Heeft het iets met auto's te maken, dan moet ik snel naar huis, want daar wil hij bij zijn.
Hij pakt iedere gelegenheid aan om een auto te verplaatsen op ons erf. Inmiddels blijven wij binnen en rijdt hij de auto wel voor, of het nu een automaat of schakelbak is, recentere auto of een oldtimer, hij zet ze allemaal in beweging.
Heb ik hier een franse koper voor een auto, dan staat hij er bovenop. Start de auto, opent de motorkap, bemoeit zich met mijn verkoopverhaal...
Op internet zoekt hij al net zo hard mee naar mogelijke handel...
Denk dat zijn toekomst wel een eind vast ligt voor hem... In de voetsporen van zijn vader...
Als klein jochie lag zijn bed al helemaal vol met auto's... En nog steeds hebben auto's een enorme aantrekkingskracht...
Hij komt er wel!
Kommentare