Al heel lang geleden dat ik mijn verhalen gedeeld heb in een blog, en dat ga ik nu weer
eens op pakken. Ik heb in de kast een boekwerk staan van een jaar of zes geleden, waar ik bijna iedere dag een blog schreef. En hoe leuk is dat, om dat nog eens terug te lezen.
Dus here we go again...
Inmiddels wonen we alweer 15 jaar in Frankrijk. Toen... 30 en 36 jaar jong met een baby van 6 maanden... Huis betaald, nog wat centjes op de rekening van de verkoop van ons pand in Nederland. Vol plannen, vol met mooie dromen... We zouden die oude bouwvallen wel eens even aanpakken en hoopten dat we ons spul klaar zouden krijgen in een paar jaar tijd. Inmiddels weten we wel beter... Je kunt niet alles inplannen zoals jij dat wilt... Er gebeurt altijd van alles en nog wat... Na 5 jaar dag in dag uit verbouwd te hebben, raakte onze bankrekening leeg en moesten we echt op zoek naar inkomsten.
We kwamen in contact met een nederlandse stichting die gastouders zochten voor (probleem)jongeren in de leeftijd van 15 tot 17 jaar, die voor onbepaalde tijd weg moesten uit Nederland. 3 jaar lang hadden we een jongere die in ons gezin meeliep, zij hielpen ons mee met verbouwen en wij gaven hun de rust en stabiliteit die ze nodig hadden. En daar stond ook een maandelijkse vergoeding tegenover. En zo hadden we onze broodnodige boterham op de plank.
We kochten onze eerste Renault Estafette voor 250 euro, omdat de jongen die toen bij ons woonde, wilde sleutelen aan auto's, hij wilde automonteur worden. Van sleutelen is niet veel meer gekomen, omdat hij vrij snel daarna, na 1 jaar bij ons te hebben gewoond, weer terug naar Nederland mocht.
We kregen daarna ook nog een 16 jarig meisje en ook voor haar zochten we een bezigheid, waar ze haar energie in kwijt kon. We kregen toen een Haflinger (pony) aangeboden vanuit Nederland en omdat het transporteren van paarden erg duur was, hebben we zelf een busje en paardentrailer gekocht en zorgden zo zelf voor het transport.
En zo kwamen we dus per toeval in de autohandel... Want het busje en de paardentrailer hadden we in no time verkocht op de franse markt... En dus dachten we, dat gaan we nog eens proberen... En met succes... De eerste jaren vlogen we met het vliegtuig of gingen met de trein naar Nederland, en kwamen terug met een busje en een paardentrailer, vaak volgeladen met allerlei 'gekregen' spullen van familie en vrienden, die wij weer konden gebruiken.
Maar die Estafette stond maar te verstoffen in de schuur... Zonde vonden we zelf, tijd om er zelf aan te sleutelen hadden we niet... Met verbouwen en inmiddels 4 kids rijker, is tijd een kostbaar iets, en dat is iets wat we veelal veel te kort hebben... En dus werd ook de Estafette op marktplaats gezet in Nederland. En verrek... ook deze was zo verkocht...
Dus dat was ook nog eens een keer meer te proberen... Ons autobedrijfje was geboren...
De eerste auto transporter en trailer werd gekocht, en we zijn nu al vanaf 2009 bezig met de inkoop en verkoop van auto's.
Nog steeds zijn we nog niet waar we zouden willen zijn... Het verbouwen gaat door, er moet steeds weer verbeterd worden...
Maar het is hier niet anders als bij alle anderen... Allereerst moet er geld binnen komen, alvorens het uitgegeven kan worden. En daarom gaan we stap voor stap vooruit...
En intussen genieten we enorm van ons prachtig leven.
Comments