Wat zit ik weer lekker... Beentjes omhoog, aan een bakje koffie... Iedereen doet zijn ding... Dink zit het journaal te kijken, Bas is zijn engelse huiswerk aan het doen, Noémi is hard aan het proberen om een poésie/gedicht uit haar hoofd te leren, Yolanthe is bezig met naar bed te gaan, en Mirthe komt net onder de douche vandaan en ligt nu heerlijk onder een dekentje op de bank met haar mobiel.
En wat kun je soms lekker zitten... Ik vind dat we het ook echt verdiend hebben...
Vorige week belde onze hooi man dat hij van het weekend het hooi weer klaar zou hebben, we kunnen het dan direct van het land ophalen, zodat hij het niet meer op hoeft te slaan in zijn schuur, dus vers van het land.
Wij vanmorgen met ons drietjes, Dink, Mirthe en ik, met de vrachtwagen een 15 kilometer verderop ons hooi gaan halen. We konden zelf het hek opendoen, en de hooibalen laden. Zelf was de boer en zijn zoon, die tevens ook zijn werknemer is, niet aanwezig.
Gelukkig was het ietwat grijs vanmorgen, maar helaas voor ons, kwam na een paar uurtjes toch het zonnetje weer door... Dan is het wel heel erg warm... 150 balen hooi op de vrachtwagen laden, denk toch al gauw een kilo of 25/30 per baaltje, is dan best even een klus...
Na dik twee uurtjes zweten en sjouwen lag de vrachtwagen een eind vol en konden we weer huiswaarts.
Na het middageten, konden we gelijk weer aan de bak... Die 150 balen moesten er ook weer af natuurlijk... Met 2 kruiwagens en een bolderkar met lekke banden (met 1 baal erop, ging dat net goed), in de brandende zon en verstand op nul, hebben we alles weer verkast naar de schuur. Op het tandvlees, dat wel... En die balen vier/vijfhoog optassen wordt dan ook steeds zwaarder... Af en toe even een korte pauze om op adem te komen, wat water te drinken... Maar het is gelukt! De schuur ligt weer vol...
Onze paardjes en Bram, ons schaap hebben hun eten voor komende winter weer binnen...
Nadat de laatste hooibalen binnen gelegd waren, heb ik mezelf verwend met een duik in het zwembad. Ik was nog niet eerder geweest dit jaar... En dat is dan wel weer een grote luxe, allereerst een douche buiten, het stof en alle hooisprieten van je afspoelen, om daarna in het koele water te zwemmen.
En nu zitten we hier alsof we ons laatste oortje hebben versnoept, als je onze armen bekijkt lijkt het alsof we een zware allergie hebben, rode striemen en bultjes van het hooi, opstaan, je arm opheffen... Het voelt allemaal even zwaar...
En dan denk je dat we de rest van de week wat rustiger aan gaan doen, maar nee... deze week willen we ook nog een vrachtwagen of 3 aan stenen/grind gaan halen voor ons pad... En dat is dan zo'n 7 ton per vrachtwagen... En ook daar komt weer flink wat manpower (maar de vrouwen doen hier ook net zo hard mee) aan te pas... Stenen in de kruiwagen scheppen en deze van de vrachtwagen af rijden en verdelen over het pad....
Dus wie denkt dat wij alleen maar aan het zwembad liggen hier, en als God in Frankrijk leven... Nou, die heeft het goed mis...
Er wordt hier gewerkt, heel, heel hard gewerkt
Comments