Hoe zal ik weer eens beginnen, en waar zal ik het over gaan hebben...
Meestal kijk ik mijn foto's even door van afgelopen week en dan komt de inspiratie vanzelf.
Ineens kwamen we in contact met mensen die afgelopen weekend bij ons langs kwamen om te kijken naar verschillende werkzaamheden die wij willen laten uitvoeren. We kwamen overeen dat ze voor ons aan de slag mogen gaan en zegt hij, we kunnen volgende week maandag al aan de slag...
Dus... werd het een week van veel geregel... Uitrekenen wát we nodig hebben, paar offertes opvragen... Afweging van betonwagens laten komen of zelf met de hand gaan/laten draaien...
Langs de bouwwinkel in ons dorp, dag later weer na moeten bellen waar de offerte blijft...
Nog wat nieuwe scheppen, kruiwagen en een Makita slijpmachine en nieuw filter voor onze betonmolen besteld via internet.
Donderdag als eerste al het hout opgehaald en vrijdagmorgen om 8 uur stonden we weer bij de PointP voor de deur, 3 pallets met dakpannen op de aanhanger... Net thuis gekomen, belde de chauffeur die de eerste vrachtwagen met zand kwam leveren, al hobbelend kwam hij ons 500m lange ongeasfalteerde pad op gereden... "of hij toch wel op het goede adres zat..."
Zand gelost, en ik weer een busje uit de voorraad gepakt en nog een keer naar de bouwmarkt om nog 1 pallet dakpannen te gaan halen.
De heftruck chauffeur keek me bedenkelijk aan toen ik zei, schuif hem er maar in... Maar voilà het pallet met de 720kg dakpannen paste prima in mijn expert busje... Al hing deze flink door z'n hoeven, maar ik hoefde gelukkig maar 5km, van de ene kant naar de andere kant van het dorp. Had al de opdracht van manlief gekregen om rustig te rijden, niet te hard de bochten door te gaan, niet ineens op de remmen te gaan staan... Moet altijd wel langs de Gendarmerie om thuis te komen, maar gelukkig geen politieman op straat, dus ook dit avontuur weer overleefd zonder kleerscheuren.
En zo staat al het materiaal wat we nodig hebben te wachten, totdat het verwerkt kan worden.
Beetje jammer alleen, dat de mannen nog niet maandag kunnen beginnen. Die belden vrijdagavond dat het een paar dagen later zou worden.
Tussendoor reden Dink en Mirthe nog even heen en weer naar het ziekenhuis in Marmande (25km), om Mirthe d'r testkastje (24 uur hart controle) weer in te leveren bij de cardioloog. Vanwege haar operatie waarbij ze onder narcose moet in april voor het verwijderen van haar 4 verstandskiezen én vanwege een hartprobleem die in Dink z'n familie zit, en waarbij we nog niet weten of Dink daar ook drager van is (onderzoek loopt) moet bij iedere operatie van onze kids een dubbele check gedaan worden... Niet handig, want dat brengt zo al minimaal 3 extra doktersafspraken met zich mee... maar ja wat moet, dat moet...
Nadat zij terug kwamen, stapte ik met Bas in de auto om naar Bordeaux te crossen, voor een consult met zijn dokter.
Even dik 2,5 uur in de auto, voor een half uurtje consult... Maar zij was gelukkig zeer positief, de botox injecties werken goed... Als het zo doorgaat, is een operatie nadat hij uitgegroeid is, waarschijnlijk niet nodig...
Terwijl wij onderweg en in Bordeaux waren, zijn Dink en Mirthe al begonnen aan de voorbereidingen voor ons toekomstige terras. Een geul graven... slavenarbeid! Met de pikhouweel alle stenen uit de grond halen, grond in de kar scheppen en deze aan de andere kant van ons erf weer leeggooien. Gelukkig hebben we 2 karren... meestal is dit een poepkar, waar de paardenmest in gegooid wordt. Nu de grondverzet kar.
Zaterdagmorgen waren we alweer vroeg aan de gang. Ook ik meegeholpen met het grondverzet..
Toen we net aan de lunch waren, kreeg ik een reservering binnen voor onze gîte voor 4 personen. Dus, toen ineens omschakelen van zandscheppen naar schoonmaken van de gite. Nu heb ik de bedden meestal al opgemaakt en dan is het een kwestie van snel stofzuigen overal nog even een doekje overheen. Ons nieuwe kacheltje aansteken, zorgen dat er genoeg hout ligt, welkomstbriefje schrijven...
En dan begint ook weer het formule 1 seizoen... Spannender als ooit, want onze Max doet het goed volgens de berichten.
Bas was al dagen aan het kijken, waar hij de F1 live kon volgen op tv. Voorheen keken we dit op de Oostenrijkse zender, maar dit jaar zenden ze maar 4 wedstrijden uit.
Bas werd steeds moedelozer... geen F1 is geen leven...
Dus gistermorgen snel met Canaaldigitaal gebeld en ons abonnement omgezet en gelukkig hebben we de wedstrijd kunnen volgen via Ziggo Sport... Ouff... En wat was het spannend die laatste minuten... zelfs ik zat op het randje van mijn stoel...
En zo vliegen de dagen voorbij... We racen door het leven...
En terwijl we dan met het zweet op ons hoofd, de blaren op de handen, zand en stenen scheppend en dit vervolgens weer in de kar mikken om het vervolgens 200 meter verder weer uit de kar te scheppen... stel ik Dink de vraag..."Is het dit nu waar we voor leven? Je helemaal uit de naad werken, om dadelijk weer op je mooie terras te zitten? Zouden we geen makkelijker leven hebben als we gewoon op een flatje wonen? Zonder zweet op ons hoofd... zonder blaren...
Maar ach... ja... dit is ons leven... het leven waar we gelukkig in zijn, al dik 17 jaar... mét al het zweet en blaren én met al onze terassen (links, rechts, achter, voor...) Dit leven past ons!
Comments